Het nieuwe federale regeerakkoord brengt ingrijpende veranderingen voor beleggers in ons land. Met een focus op een eerlijkere bijdrage van de 'sterkste schouders' introduceert de regering een reeks maatregelen die het beleggingslandschap significant zullen hertekenen.
De meest opvallende verandering en waarover ook al het meeste inkt gevloeid is, is natuurlijk de invoering van de solidariteitsbijdrage. Dit is een heffing van 10% op toekomstig gerealiseerde meerwaarde van financiële vaste activa (o.a. aandelen, trackers, fondsen, obligaties en crypto) opgebouwd vanaf het moment van invoering van de bijdrage. Er zal voorzien worden in de aftrekbaarheid van minderwaarden binnen het jaar maar wel zonder enige overdraagbaarheid.
Voor kleine beleggers wil men de pijn wat verzachten door het invoeren van een jaarlijkse voetvrijstelling van €10.000, die ook jaarlijks geïndexeerd zal worden.
Voor beleggers met grotere kapitalen die ook een aanmerkelijk belang van minstens 20% bezitten wil men de pijn verzachten door het invoeren van een vrijstelling voor de eerste €1 miljoen. Voor gerealiseerde meerwaarden boven €1 miljoen wordt er een marginale belasting ingevoerd gaande van 1,25% voor meerwaarden tussen €1 miljoen en €2,5 miljoen, 2,5% voor meerwaarden tussen €2,5 miljoen tot €5 miljoen, 5% voor meerwaarden tussen €5 miljoen en om uiteindelijk te komen tot een bijdrage van 10% voor meerwaarden vanaf €10 miljoen.
De afgelopen dagen werd duidelijk dat de politieke interpretaties van de solidariteitsbijdrage toch aanzienlijk verschillen, met zelfs publieke onenigheid tot gevolg. Zo was er een verschillende interpretatie over de toepassing van de verlaagde tarieven voor participaties onder de 20 % en over de toepassing van een vrijstelling voor langetermijnbeleggers of -investeerders (> 10 jaar).
Daarnaast is er ook nog veel onduidelijkheid over andere aspecten, zoals de reikwijdte van de financiële vaste activa die door deze bijdrage worden gedekt, de berekening van de gerealiseerde meerwaarden, het startpunt van de berekening en welke startwaarde aan de financiële vaste activa moet worden toegekend om de historische meerwaarden vrij te stellen.
Ook is het maar de vraag op welke manier de solidariteitsbijdrage complementair is met bijvoorbeeld de regeling rond inkoop eigen aandelen, de regeling rond interne meerwaarden, de Reynderstaks enz.
Enkele andere vermeldingen in het regeerakkoord die een impact zullen hebben op beleggers zijn:
- De taks op beursverrichtingen wordt gemoderniseerd om een eerlijker speelveld te creëren tussen verschillende beleggingsinstrumenten, -vennootschappen en -fondsen.
- De regering gaat onderzoeken hoe grote renteverschillen op spaarrekeningen kunnen worden aangepakt en wil het nettorendement voor pensioenspaarders verhogen door de instap- en beheerskosten te beperken.
- De DBI-aftrek wordt omgevormd naar een DBI-vrijstelling en verstrengd voor grote ondernemingen. De nominale deelnemingsdrempel wordt verhoogd van €2,5 miljoen naar €4 miljoen terwijl de procentuele deelnemingsdrempel onveranderd blijft op 10% en er wordt een extra voorwaarde toegevoegd dat de deelneming in kwestie de aard van financieel vast actief moet hebben.
- DBI-beveks verliezen zeker aantrekkelijkheid door de invoering van een 5% heffing bij een uitstap en bijkomend de verrekenbaarheid van de roerende voorheffing met de vennootschapsbelasting enkel nog mogelijk zal zijn in zoverre de ontvangende vennootschap de minimale (verhoogde) bedrijfsleidersbezoldiging toekent.
- Tot slot zet de regering in op betere financiële educatie voor burgers, met als doel hen te helpen bij het maken van meer gediversifieerde investeringskeuzes die een hoger rendement kunnen opleveren tegen een relatief lager risico.
Het is duidelijk dat de regering via deze aanpassingen een bijkomende inspanning van de beleggers vereist. De details van de uiteindelijke wetteksten zullen uitwijzen of er sprake is van eerlijker en transparanter systeem. We volgen dit dan ook actief op.
Pieter Neyens
